《丙午初冬寓居报国寺赋诗 其四》
朝代:清代
作者: 曾国藩
全文:
俗儒阁阁蛙乱鸣,亭林老子初金声。昌平山水委灰烬,可怜孤臣泪纵横。
东西南北辙迹遍,断柯缺斧终无成。独有文章巨眼在,北斗丽天万古明。
声音上溯三皇始,地志欲掩四子名。丈夫立言要须尔,击瓮拊缶乌足鸣。
嗟余孱退昏庸百不力,付与四海刘传莹。
拼音:
sú rú gé gé wā luàn míng, tíng lín lǎo zi chū jīn shēng. chāng píng shān shuǐ wěi huī jìn, kě lián gū chén lèi zòng héng. dōng xī nán běi zhé jī biàn, duàn kē quē fǔ zhōng wú chéng. dú yǒu wén zhāng jù yǎn zài, běi dǒu lì tiān wàn gǔ míng. shēng yīn shàng sù sān huáng shǐ, dì zhì yù yǎn sì zǐ míng. zhàng fū lì yán yào xū ěr, jī wèng fǔ fǒu wū zú míng. jiē yú càn tuì hūn yōng bǎi bù lì, fù yǔ sì hǎi liú chuán yíng.
标签: